Je vraagt je vast niet bij alles af waarom je iets zegt, denkt, doet of voelt?
Nee, dat dacht ik al. Dan zou je het behoorlijk druk in je hoofd krijgen.
Er zijn ook mensen die helemaal niet bij stil staan bij waarom ze iets doen.
Er is namelijk altijd wel iemand of iets die verantwoordelijk gesteld kan worden als we iets denken, voelen of doen.
Voorbeeld:
Als je introvert bent en je ongemakkelijk voelt in groepen, is dat een uitdaging als je nieuwe mensen ontmoet. Op een opleiding, op je werk, op een feestje, je wordt er regelmatig mee geconfronteerd. Misschien heb je de neiging om je afwachtend op te stellen en niet op mensen af te stappen. Je wacht eigenlijk tot iemand anders jou in het gesprek betrekt. Als dat niet gebeurt gaat er vanzelf van alles door je hoofd:
‘Ik ben niet interessant genoeg. Niemand zit op mij te wachten. Ik ben ook niet zo slim als die anderen. Ik ben blijkbaar saai. Wel stom dat niemand iets tegen me zegt. Ik heb het ook niet nodig, ik kan prima alleen zijn. Ik ben nu eenmaal niet zo’n groepsmens. Bovendien zijn deze mensen ook niet zo interessant. Ik hou van diepgaande gesprekken en ik kies mijn eigen mensen wel uit. Ik hoef er niet zo nodig bij te horen.’
Terwijl je dit tegen jezelf zegt, merk je ook dat dit het vervelende gevoel niet wegneemt. Je voelt je er niet beter door. Sterker nog, je voelt je afgewezen en alleen. En het is zo makkelijk om die anderen daar de schuld van te geven.
Als je echter wilt groeien als mens, is het goed om geïnteresseerd te zijn in je eigen manier van doen. Jouw reactie zegt niets over de ander, maar alles over jou. Wat zijn de feiten? Mensen praten met elkaar en niet met jou. Niet meer en niet minder. Jij plakt de gedachte er aan vast dat ze jou er niet bij hoeven.
Is dat waar?
Weet je zeker dat dat waar is?
Zou er een andere reden kunnen zijn waarom ze (nog) niet met jou gepraat hebben?
Welk gevoel geeft het je dat ze je links laten liggen (jouw interpretatie)?
Deze laatste vraag is heel belangrijk. Welke emotie voel je er bij? Wanneer in je leven heb je deze emotie eerder gevoeld? Ga zo ver mogelijk terug in je herinnering. Vaak kom je dan ergens uit tussen de 0 en 7 jaar. In die periode maak je namelijk voor het eerst kennis met bepaalde emoties. Zodra je dan later in je leven weer een soortgelijke situatie meemaakt, heeft je brein al supersnel de koppeling gemaakt met die eerste keer. Het wordt daardoor allemaal veel groter gemaakt dan nodig is en je kunt niet goed relativeren. Als je een stapje terug neemt en ziet wat er echt gebeurt, kun je ook iets anders doen. In dit geval, gewoon zelf op het groepje afstappen. Waar jij bang voor bent, gaat waarschijnlijk niet gebeuren.
In hypnotherapie ontrafelen we wat er in je hoofd omgaat, waar dat vandaan komt en wat er nodig is om die vervelende gedachten te stoppen.